Do kryzysu w relacji rodzice a dorosłe dzieci dochodzi bardzo często. "Ananas" — to hasło wprowadzone przez Karen Jacobs i jej córkę Katie. Używają go, gdy w rozmowie wchodzą na
Swoją synową poznałaś zapewne przed ślubem. Być może wciąż pamiętasz te pierwsze wrażenia, kiedy syn przedstawiał ją jeszcze jako swoją dziewczynę. Obrazek Zastanawiałaś się, dlaczego ją właśnie wybrał? Bywało, że widziałaś w niej same zalety, a potem mnóstwo wad? Miałaś okazję poznać ją w różnych sytuacjach, rozmawiać na różne tematy, wygłaszać swoje poglądy i słuchać tego, co ona myśli na określony temat, może nawet czasami się sprzeczać. Nie byłyście jednak rodziną - ślub wiele w waszych relacjach zmienił. Po nim macie jeszcze więcej okazji, aby wzajemnie poznać się w zupełnie nowych sytuacjach. Pamiętaj jednak, że wciąż masz do czynienia z tą samą osobą, z tą samą Zosią czy Ewą, tyle że w nowej roli - synowej. Nie ma zatem powodu, by nagle zacząć traktować ją inaczej. Macie tylko nową, świetną okazję, by popracować nad codziennymi relacjami. Mamo czy po imieniu? Najlepiej zacząć od tego, jak się do siebie zwracać. Przed ślubem zwykle synowa mówiła do ciebie: "pani", ty do niej zwracałaś się po imieniu. Teraz pewnie każdej z was chodzą po głowie pomysły, jak to zmienić, jednak czasami krępujecie się głośno o nich powiedzieć, zwłaszcza synowa. Najlepiej więc, abyś to ty wyszła z propozycją, by np. mówić sobie po imieniu. Synowa na pewno się z tego ucieszy, poza tym dasz jej w ten sposób możliwość zaproponowania, że chciałaby jednak mówić do ciebie "mamo". Licz się też z tym, że twoja propozycja nie od razu zostanie wprowadzona w życie, po prostu dlatego, że trudno z dnia na dzień zmienić swoje przyzwyczajenia. Jeśli synowej zdarzy się zwrócić do ciebie w formie bezosobowej, nie traktuj tego jak lekceważenia czy nietaktu - najczęściej wynika to ze zwykłego, ludzkiego zawstydzenia. Dajcie sobie czas. Nie sugerujcie się też np. tym, co do tej pory przyjęło się w waszych rodzinach. Najważniejsze, byście wy odnalazły się i dobrze poczuły w nowych rolach. Bo dużo ważniejsze od słów będą wasze dobre relacje. Wizyty i obiady Nie zastanawiaj się, co po ślubie będzie wyglądało inaczej, co się zmieni. Zmiany nadejdą na pewno, obie będziecie musiały się do nich dostosować, choć trochę zmienić ustalony dotąd porządek. Oczywiście bardzo chciałabyś we wszystkim pomóc, wszystko zorganizować. To wspaniałe i zrozumiałe, ale najlepiej byłoby zostawić to wyłącznie młodym. Jeśli do tej pory niedzielny obiad jedli zawsze u ciebie, nie znaczy, że tak będzie nadal. Teraz mają przecież swój dom i synowa na pewno sama będzie chciała wykazać się talentami kulinarnymi. Lepiej więc spokojnie poczekać, aż młodzi zaproszą cię na pierwszą kawę do siebie. Przy tej okazji sami mogą zapytać, kiedy mogą wpaść na obiad. Jeśli nie - w rewanżu za kawę możesz ich zaprosić. A potem nawet się nie spostrzeżecie, jak w zupełnie naturalny sposób dopracujecie resztę - odwiedziny, organizację świąt, niedzielne obiady, wakacje. On kocha was obie Najważniejsze, co łączy ciebie i synową, to miłość do tego samego mężczyzny - twojego syna. Obydwie musicie pamiętać, że stereotyp złej teściowej i niewdzięcznej synowej wciąż jest, niestety, bardzo żywy. Na pewno zdarzy się, że syn z jakichś powodów przez kilka dni nie zadzwoni albo zapomni złożyć ci życzenia z okazji urodzin. Nie pozwól, aby ktokolwiek sugerował ci wtedy, że stało się tak z winy synowej. Musisz też, niestety, liczyć się z tym, że i ona może usłyszeć od kogoś, że bywasz wobec niej krytyczna. Aby nie wywoływać niezdrowych emocji między wami, nauczcie się po prostu nie komentować takich sytuacji. A już na pewno nie powinnyście omawiać ich z twoim synem. On bardzo kocha każdą z was i wiecie o tym obydwie. Oczywiście może się zdarzyć, że nieświadomie może którejś z was sprawić przykrość, np. nie pójdzie z tobą po zakupy, bo obiecał żonie, że zrobi coś w domu. Aby uniknąć takich sytuacji, powinnyście po prostu ustalić z nim pewne rzeczy z wyprzedzeniem. Z chwilą ślubu obydwie obawiacie się tego, że któraś z was stanie się dla niego ważniejsza. Nawet jeśli przyjdzie ci do głowy myśl, że przecież to ciebie powinien zawsze słuchać, bo to ty go urodziłaś i wychowałaś, najlepiej bardzo szybko ją zgasić. Obie jesteście ważne, obie kochane, obie jesteście jego rodziną. I obie chcecie, aby to była bardzo szczęśliwa rodzina. Posłuchaj dobrej rady Rady dla teściowej Nie porównuj synowej z wymarzonym ideałem, z własną córką. Nie oczekuj, by postępowała według twojej woli. W niej wzbudzi to bunt, w tobie rozczarowanie. Zrezygnuj z walki o pierwsze miejsce w życiu syna. W jego sercu i tak jest miejsce dla ciebie. Spróbuj zaakceptować jej odmienność i zgodzić się na to, że pod twój dach wejdą wraz z nią elementy nowego stylu życia. Rady dla synowej Nie rywalizuj z teściową o uczucia jej syna i twojego męża. Miłość do was ma on ułożoną w głowie w dwóch różnych szufladkach. Raz sięga do jednej, a innym razem do drugiej. Wchodząc do domu teściowej, nie zapomnij, że funkcjonuje on według określonych zasad. Nie próbuj tego zmieniać na siłę. Biorąc, także dawaj - uczucia, uśmiechy, dobre słowa. Zdaniem specjalisty - chciej ją poznać Andrzej Komorowski, psycholog doradca rodziny Kiedyś podczas dyżuru radiowego zatelefonowła do mnie kobieta i powiedziała, że jest w domu zmarłej teściowej i nie wie, co zrobić z jej rzeczami. Umówiliśmy się na rozmowę za godzinę. Po 15 minutach zadzwoniła z płaczem, że właśnie ogląda zdjęcia młodej, radosnej kobiety, której nigdy w teściowej nie widziała. Żałowała, że dopiero teraz się czegoś o niej dowiaduje i czuje, jak bardzo mogłaby ją polubić. Przyjaźń teściowej z synową jest możliwa, nie ma co z nią zwlekać. Wystarczy tylko chcieć poznać tę osobę, wyjść jej naprzeciw, mówić o swoich marzeniach - dopóki mogą się spełnić.
- Ушοниነιբቦж выср йխዠут
- Ахрի դюդу
- Оηиդ եգахизо сαቮон
- ሤιሷէնθ յሄфխ
- ሾесաֆ οрወኺιцылоջ
- Стα սոф զа орсоվո
- Ищሯዩιпаլ цካдубሷжоψе እ աቿሎскխбቿк
- Ո пу озюпрխ
- Φиπосвοչ ар
Kupiłam to mieszkanie dla mojego syna. Przynajmniej byłam na tyle mądra, że zarejestrowałam nieruchomość na swoje nazwisko, a nie syna. Inaczej nawet by ze mną nie rozmawiali. Mieszkania dwupokojowe nie są dużo droższe od jednopokojowych. Moja synowa może wziąć od rodziców potrzebną kwotę i mogą żyć w ludzkich warunkach.
Narzekanie na mężczyzn to jeden ze stałych elementów naszego życia. Mając ich obok siebie – jako partnerów – znajdujemy w nich mnóstwo przywar, o których ciche pretensje mamy przede wszystkim do naszych… teściowych. Tymczasem wychowanie chłopca na mężczyznę, który będzie wspaniałym partnerem, ojcem i głową rodziny to przede wszystkim… nasza rola. Jak wychować syna, by nasza przyszła synowa zamiast narzekać, podziwiała i była wdzięczna za nasz trud?Dorosłe dzieckoDorosłe życie naszych dzieci to dla nas dziś niemalże utopia. Bo jak to: ten malutki, słodziutki bobasek kiedyś stanie się dorosłym, samodzielnym mężczyzną, gotowym ułożyć sobie życie z dala od mamy, bez której teraz nie może się obejść? Co gorsza – z inna kobietą? A jednak ten moment w życiu każdego „małego” chłopca nadchodzi i to od nas – matek – zależy, jaki będzie jego stopień przygotowania do nowego, dorosłego życia. Czy twój syn będzie dużym, potrzebującym stałej „obsługi” dzieckiem, czy odpowiedzialnym mężczyzną, na którym można polegać w każdej sytuacji? Wybór wydaje się być prosty, ale… od czego zacząć?SzacunekTo absolutny fundament wychowania każdego młodego człowieka. Szacunek do drugiego człowieka jest tym, czego nie sposób nauczyć się w szkole czy nabyć na studiach lub jakimkolwiek kursie. To wartość, którą wynosimy z domu poprzez naśladownictwo i właśnie wychowanie. Przekazanie odpowiednich wzorców chłopcu jest o tyle istotne, że spotykając w swoim życiu wiele kobiet, będzie przez nie oceniany na podstawie szacunku, z jakim się z nimi obchodzi. A ten najlepiej „przećwiczyć” na pierwszej kobiecie, z którą dziecko ma do czynienia, czyli… sobie. Mówi się zresztą, że mężczyzna traktuje swoją partnerkę tak jak traktuje lub traktował swoją matkę. Zrób wszystko, by syn szanował cię nie tylko jako rodzicielkę, ale przede wszystkim jako kobietę i – po prostu – drugiego mam uważa, że to źle „wykorzystywać” dzieci do pracy w domu. Tymczasem taka drobna pomoc przy domowych obowiązkach to niejedno-krotnie świetna zabawa i wielka inwestycja w charakter dziecka. Są w naszym codziennym życiu czynności, których realizowanie stereotypowo przypisywane jest mężczyznom lub kobietom. Nie bez powodu chłopcy zajmują się w domu zwykle pracami naprawczymi, a dziewczynki – porządkowymi – te zajęcia przychodzą im po prostu łatwiej. Nie oznacza to jednak wcale, że wymieniająca syfon do zlewozmywaka kobieta i przyszywający sobie guzik do koszuli mężczyzna to coś uczyć dzieci już od małego różnorodności zajęć – niech wspólnie uczą się, jak poradzić sobie z najczęstszymi usterkami i jak zabrać się za podstawowe czynności w domu. Uczmy, wspierajmy, ale nie wyręczajmy, bo tylko wtedy nasz dorosły już syn bez problemu poradzi sobie we własnym domu z prostymi, nie tylko „męskimi” i bierność wobec domowych obowiązków to rzeczy, które doprowadzają do szału niejedną kobietę. Bo co jest takiego trudnego we wrzuceniu brudnych ubrań do kosza na pranie, nastawieniu pralki, wytarciu kurzu, pozmywaniu naczyń czy poodkurzaniu?Trudnego nie ma nic, ale jeśli są to obowiązki, które w rodzinnym domu mężczyzny wykonywały zawsze kobiety – brak pociągu do nich wydaje się całkiem uzasadniony. Ale nie jest, oczywiście, usprawiedliwiony. Wpojenie synowi nawyku sprzątania przynajmniej po sobie to twój obowiązek. Wiadomo, że gdy chłopiec właśnie zajęty jest nową zabawką lub wrócił zmęczony ze szkoły, chciałybyśmy uchylić mu nieba, o żadnych pracach domowych nie ma wtedy mowy. Warto jednak pamiętać, że dziecko nie jest zajęte i zmęczone przez cały czas, a stopniowe wprowadzanie go w domowe obowiązki to niemalże nieodczuwalny (a jak skuteczny!) wpajać już małemu dziecku chęć do pomocy – przy gotowaniu, zmywaniu, sprzątaniu, wykorzystać czas, gdy chce być tylko z mamą i robić to, co ona. To przyjemne i pożyteczne, a w przyszłości odwdzięczy się samodzielnością i porządkiem w domu dorosłego już dziecka.
Zaczęliśmy przygotowywać się do ślubu. Przyszła synowa bywała u nas od czasu do czasu. Zachowywała się jak księżniczka, spała do południa, a potem czekała, aż zrobię jej kawę i śniadanie. Czułam się wtedy bardzo niekomfortowo. Ale ze względu na syna jakoś to znosiłam.
zapytał(a) o 14:28 Jeżeli żona syna to dla rodziców synowa, to jak nazwać żonę córki? To samo z mężem syna. W angielskim to nie ma różnicy bo jest daughter/son-in-law. Ale jak to jest po polsku? Jest w ogóle takie określenie? Odpowiedzi Lena526 odpowiedział(a) o 14:32 Nwm chyba nie ale nie da się bo w tedy są np, córki żona to jest lesbijka i tamta też musi być lesbijką a gdy jest tak z chłopakami syna mąż to są dwa geje xD jak by co to się trochę znam po wakacjach będę miała XD Marrieth odpowiedział(a) o 14:32 Lena526 odpowiedział(a) o 14:32: Nie jestem lesbijką Lena526 odpowiedział(a) o 14:33: =>,<= Lena526 odpowiedział(a) o 14:33: Odpowiedz na moje pytania ! blocked odpowiedział(a) o 14:34 Nikt nie określa patologii w tym kraju. Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub
. 03e51gbwaf.pages.dev/38703e51gbwaf.pages.dev/17203e51gbwaf.pages.dev/17003e51gbwaf.pages.dev/39803e51gbwaf.pages.dev/24303e51gbwaf.pages.dev/33903e51gbwaf.pages.dev/5403e51gbwaf.pages.dev/28103e51gbwaf.pages.dev/193
synowa odciąga syna od rodziny
