Chlamydia trachomatis to najczęściej spotykane bakterie z grupy bakterii, które wywołują chorobę – tak zwaną chalmydiozę. Bakterie te są przenoszone najczęściej drogą płciową, a w przypadku zaniedbania leczenia mogą prowadzić do poważnych komplikacji oraz niepłodności. Chlamydia trachomatis – sposoby zakażenia Bakterie Chlamydia trachomatis są przenoszone przede wszystkim drogą płciową. Mogą się rozprzestrzeniać również podczas porodu, a także poprzez bezpośredni kontakt z osobą, która jest zakażona. Najczęstszym sposobem zakażenia jest stosunek płciowy dopochwowy lub analny oraz inne formy kontaktu z narządami płciowymi objętymi bakterią. Chalmydia w gardle Bakterie Chlamydii mogą pojawić się również w gardle, na przykład na skutek uprawiania seksu oralnego z osobą zakażoną tą bakterią. Co więcej, bakterie mogą zostać przeniesione na dłoniach i zostać wprowadzone do błon śluzowych albo zostać przeniesione na partnera. Objawy chlamydiozy mogą być niezauważone Zazwyczaj chlamydioza przebiega bez wyraźnych objawów chorobowych. O zakażeniu Chlamydią wielu pacjentów dowiaduje się po wielu latach, żyjąc wcześniej bez świadomości choroby. Mimo to, może mieć poważne powikłania zdrowotne, takie jak stany zapalne narządów płciowych, a nawet niepłodność. Poza tym, podejmowanie kontaktów seksualnych nie będąc świadomym zakażenia Chlamydią, skutkuje rozprzestrzenianiem się bakterii na inne osoby. Na chlamydiozę są narażone szczególnie osoby aktywne seksualnie, często zmieniające partnerów seksualnych i uprawiających seks bez prezerwatywy. Chlamydia: obawy, których nie wolno lekceważyć! Objawami, jakie czasami pojawiają się około tydzień-dwa tygodnie od momentu zakażenia to upławy, którym niekiedy towarzyszy również pieczenie i uczucie dyskomfortu podczas oddawania moczu. Gdy infekcja obejmie przydatki, Chlamydia może powodować bóle w podbrzuszu, wystąpienie krwawień między kolejnymi miesiączkami, a także dyskomfortu podczas współżycia. W trakcie oraz po stosunku może wystąpić niewielkie krwawienie. U mężczyzn częstym objawem jest odczuwanie pieczenia podczas oddawania moczu. Poza tym, objawy zakażenia chlamydią mogą przypominać objawy reumatoidalnego zapalenia stawów. Chlamydia może powodować również zmiany w układzie nerwowym, ogólne osłabienie organizmu, spadek odporności, skłonności alergiczne, astmę, a nawet choroby naczyniowe. W przypadku rozprzestrzeniania się zakażenia może ono skutkować częstymi bólami brzucha, które są spowodowane zapaleniem okołowątrobowym. Diagnoza chlamydiozy – badanie IgM oraz IgG W związku z tym, że objawy zakażenia chlamydiozą są trudne do jednoznacznego rozpoznania, w większości przypadków nie jest możliwe postawienie szybkiej diagnozy. W celu wykrycia obecności bakterii w organizmie wykonuje się badanie krwi i dokonuje oznaczenia poziomu immunoglobulin IgM oraz IgG we krwi pacjenta. Poza tym, pobierane są rozmazy z ujścia cewki moczowej, ze sromu, a także z szyjki macicy. Chlamydia: leczenie powinno być podjęte niezwłocznie Po postawieniu diagnozy ważne jest niezwłoczne podjęcie odpowiedniego leczenia. Bakterię tą leczy się za pomocą antybiotyków. Istotne jest, aby antybiotykoterapii poddani zostali oboje partnerzy seksualni, ponieważ tylko wówczas leczenie może być w pełni skuteczne. Przeprowadzenia leczenia o obojga partnerów seksualnych pozwala również uniknąć nawrotów zakażenia. Nieleczona chlamydioza może mieć poważne skutki zdrowotne. U kobiet zbagatelizowanie chlamydiozy prowadzi do powstania przewlekłych zapaleń dróg rodnych, a to może skutkować znacznym uszkodzeniem jajowodów oraz niepłodnością. W przypadku kobiet bakterie mogą prowadzić również do nadżerki szyjki macicy. U mężczyzn nieleczona chlamydioza może skutkować zapaleniem gruczołu krokowego i najądrzy. Oprócz tego, u zakażonych osób obydwu płci chlamydioza może powodować zapalenie cewki moczowej, cysty i zapalenie gruczołów Bartholina. Chlamydioza u dzieci Zakażenia bakteriami chlamydiozy u dzieci pojawia się na skutek kontaktu z zakażoną matką podczas porodu. U noworodków, których matki są zakażone bakteriami Chlamydii może wystąpić zapalenia spojówek, zapalenie gałek ocznych oraz zapalenie płuc. Badania pod kątem zakażenia chlamydiozą są wykonywane przed porodem bardzo rzadko, a aż 25% dzieci rodzi się z zakażeniem, które prowadzi do chorób dróg oddechowych. Wykrycie u matki bakterii Chlamydii jest wskazaniem do przeprowadzenia cesarskiego cięcia. Chalmydia pneumoniae i Chlamydia psittaci Oprócz Chlamydii trachomatis, która jest najczęściej spotykanym gatunkiem tych bakterii rozróżnia się również dwa pozostałe gatunki – Chalmydia pneumoniae i Chlamydia psittaci. Bakterie Chalmydia pneumoniae są przenoszone drogą kropelkową i mogą powodować zapalenia oskrzeli, krtani, zatok oraz płuc. Zakażenie tą bakterią może przyczyniać się również do pojawienia się przewlekłego zapalenia gardła, zatok i przewlekłych katarów. Objawem zakażenia tym typem bakterii Chlamydia może być również ból stawów. Bakterie Chlamydia psittaci to bakterie, którymi zarażają się głównie ptaki, ale zakażenie może dotknąć również człowieka. Znane są również przypadki zakażenia od osób chorych. Bakterie tego typu wnikają do ciała człowieka poprzez drogi oddechowe, a następnie są transportowane z krwią do śledziony, wątroby, a także pęcherzyków płucnych. Na początku choroby może wystąpić wysoka gorączka, a także silne dreszcze, ale w większości przypadków rozwój choroby jest powolny i objawia się bólami głowy, bólami w opłucnej oraz suchym, męczącym kaszlem. Objawy zakażenia bakterią Chlamydia psittaci to również zapalenie serca, duszność, sinica, bóle mięśni, sztywność karku, bóle brzucha, biegunka, nudności, wymioty, powiększenie wątroby i śledziony. [Zdjęcie główne:

Choroba dekompresyjna może wystąpić u każdego nurka, który wdychał sprężone powietrze na głębokości i pozostał na tej głębokości przez dłuższy czas. Może również dotyczyć osób, które nie są nurkami, ale pracują ze sprężonym powietrzem lub oddychają sprężonym powietrzem podczas pracy (na przykład piloci zawodowi).

Jest to najczęściej rozpoznawana choroba przenoszona przez kleszcze. Chociaż choroba znana była od ponad 100 lat, dopiero w 1982 roku Willy Burgdorfer odkrył, że jest ona spowodowana przez bakterie znajdujące się w jelitach kleszczy. Szacuje się, że co roku w Polsce dziesiątki tysięcy osób zakaża się tą chorobą!

Choroby przenoszone drogą płciową (STDs- sexually transmitted diseases) wciąż są tematem tabu. Każda z kobiet przychodzących do gabinetu z wielką dozą zawstydzenia zaczyna mówić o swojej przypadłości. Myślę, że wynika to z tego, że wciąż społeczeństwu kojarzą się z niemoralnym i rozwiązłym trybem życia. I dlatego irytuje mnie to podwójnie. Bo po pierwsze w posiadaniu wielu partnerów seksualnych nie ma nic złego (o ile dobrze się zabezpieczasz!), każdy postępuje jak chce, a po drugie choroby weneryczne mogą się do nas przypałętać nawet jak jesteśmy wierną żoną od 25 lat. I wcale nie musi być to związane ze zdradą, ale o tym później. Ok, przyznajmy, im więcej partnerów tym więcej okazji do “złapania” którejś z nich, ale bez stygmatyzacji! Seria, którą dziś rozpoczynam, ma na celu wyjaśnienie Wam podłoża tych chorób tak, żebyście mogły się przed nimi uchronić, a gdy już zachorujecie, wiedziały co robić;) Na początku słowem wstępu STDs są chorobami powodowanymi przez grupę drobnoustrojów (bakterii, grzybów, wirusów czy pasożytów). Zarażamy się nimi głównie przez wszystkie rodzaje stosunków płciowych, czyli pochwowe, analne czy oralne. Niektórymi z nich możemy zarazić się także śpiąc w tej samej pościeli czy używając tych samych ręczników, natomiast spokojnie nie wszystkimi i także będę o tym wspominać przy konkretnych mikroorganizmach. Żeby troszeczkę złagodzić oblicze STDs zaznaczę, że najzwyklejsze w świecie infekcje bakteryjne (i grzybicze), z którymi powszechnie zgłaszamy się do ginekologa, także wliczają się w ich poczet (możesz o nich przeczytać w poprzednim wpisie). Dotykają one wielu z nas i pewnie w Waszych głowach pojawia się pytanie, dlaczego występują częściej u kobiet niż u mężczyzn? Po pierwsze środowisko pochwy (ciepło, wilgotno i ciemno) sprzyja powstawaniu infekcji. Po drugie mamy większą powierzchnię błony śluzowej, która jest podatna na działanie wszelkich drobnoustrojów. Skóra musi być uszkodzona, żeby jakiś “gość” wnikną do naszego wnętrza, a błona śluzowa jest na tyle delikatna, że łatwiej ją pokonać i wniknąć. A po trzecie wnętrze naszej pochwy jest trudniejsze (wręcz niemożliwe;) do umycia niż penis (nawet biorąc pod uwagę jego wszelkie zakamarki). Dlatego już na samym początku apeluje – używajmy prezerwatyw! Ma to znaczenie i prz “zwykłych infekcjach pochwy jak i przy poważniejszych chorobach powodowanych przez bakterie, wirusy i pasożyty. Antykoncepcja antykoncepcją, ale tabletki czy plastry niestety nie uchronią Cię przed drobnoustrojami. I o ile przy stałym partnerze możemy o tym nie myśleć, o tyle ciesząc się przygodnym seksem czy rozpoczynając nowy związek, miejmy ją zawsze przy sobie. Kontynuując temat bakterii przechodzimy do kolejnej z chorób, czyli rzeżączki spowodowanej przez bakterię Neisseria gonorrhoeae. Zarażamy się nią głównie przez kontakty seksualne. Dodatkową grupą narażoną na zakażenie są noworodki, dlatego każda kobieta w ciąży jest testowana na obecność tej bakterii, a po porodzie dodatkowo wykonywany jest zabieg Credego, czyli zakropienie 1% roztworu azotanu srebra. Skąd tak rozbudowana profilaktyka? Ponieważ u bobasów dwoinka rzeżączki może powodować zapalenie spojówek, które w swoich największych konsekwencjach może powodować nawet utratę wzroku. Czy jako dorosły można zarazić się inaczej? Istnieją doniesienia o zakażeniu bardziej kontaktowym (ręczniki, deski toaletowe), ale jest to raczej kazuistyka, ponieważ bakteria potrzebuje środowiska życia (czyli ropnej wydzieliny), bo bez niej wysycha i ginie. Kiedy myślimy o rzeżączce? Przy ropnej wydzielinie z pochwy i towarzyszącym jej obfitym miesiączkom. A u mężczyzn lampka zapala się nam przy ropnej wydzielinie z cewki moczowej i bólu przy oddawaniu moczu. Leczenie polega na podawaniu antybiotykoterapii, więc spokojnie udaj się do lekarza i stosuj się do jego zaleceń. Kolejną z chorób bakteryjnych jest kiła powodowana przez krętka bladego (Treponema pallidum). Tutaj sprawa jest bardziej skomplikowana, bo łatwo jest zbagatelizować i przeoczyć początek choroby (kiła I-rzędowa), a jak we wszystkich schorzeniach sprawa komplikuje się wraz z czasem jej trwania. Zmianą pierwotną jest wrzód twardy (wrzód Huntera), czyli początkowo bezbolesna krostka, która z czasem ulega owrzodzeniu. “Lepsza” opcja jest wtedy, gdy zmiana dotyczy widocznych miejsc: mężczyzny i jego prącia, albo kobiety i jej warg sromowych. Niestety czasami lokalizuje się na szyjce macicy lub w kanale odbytu i niby jak się zorientować o ich istnieniu? Dlatego przegapienie zmiany pierwotnej nie jest aż tak trudne… Po kile I-rzędowej czas na II-rzędową (która wciąż jest kiłą wczesną). Charakteryzuje się ona zmianami skórnymi o różnym charakterze – plamek, grudek, krostek etc. Jeśli przegapimy te wszystkie objawy (co zdarza się rzadko, bo o ile pojedynczej zmiany możemy nie odnotować, to raczej jak pojawi się wysypka, drążymy temat) przechodzimy po dwóch latach od zakażenia i zaczyna się kiła późna, czyli III-rzędowa. Podobnie jak w kile wczesnej możemy mieć tutaj okresy objawowe i bezobjawowe, a sama choroba może atakować najważniejsze układy i u różnych osób mieć całkiem inny obraz. I tak w przypadku układu nerwowego mamy zapalenie opon mózgowych i wszystkie jego konsekwencje, a w przypadku układu krążenia upośledzenie ściany małych i dużych tętnic, prowadzące nawet do powstania tętniaka aorty. Dodatkowo powstają tzw. kilaki, czyli zmiany guzowate skóry, narządów wewnętrznych czy kości, które rozpadając się tworzą owrzodzenia psujące dany organ. Dodatkowym problemem w kile jest możliwość transmisji przezłożyskowej z matki do płodu i dlatego wszystkie kobiety w ciąży są także badane w jej kierunku. Bo o ile opis kiły III-rzędowej brzmi hardkorowo, o tyle kiła wrodzona ma nie tylko charakterystyczny wygląd, ale także szereg nieprawidłowości dotyczących całego ciała, które mogą skutkować śmiercią już w życiu płodowym lub porodem przedwczesnym. Po urodzeniu mamy także do czynienia z kiłą wczesną (siodełkowaty nos, marskość wątroby, zmiany skórne, zapalenie płuc etc) oraz późną (triada Hutchinsona , zmiany skórne, kości, zmiany neurologiczne). Ufffff…. Zrobiło się ciężko. Na szczęście żyjemy w czasach, kiedy zazwyczaj wykrywamy kiłę albo badaniami laboratoryjnymi (kobiety w ciąży, komercyjne dobrowolne testy) lub na wczesnym etapie i wtedy podobnie jak w poprzednim przypadku wystarczy antybiotykoterapia. Sytuacja wygląda trochę gorzej, jeśli mamy już nieodwracalne zmiany w organizmie, bo wtedy poza leczeniem antybiotykami, musimy zastosować też leczenie tych przypadłości. Chlamydioza to następna z STDs i powodowana jest przez bakterię Chlamydia trachomatis. Zakażenie często pozostaje bezobjawowe, a w przypadku wersji objawowej najczęstszym jest zapalenie cewki moczowej. Daje standardowe objawy jak ból przy oddawaniu moczu, uczucie niepełnego wypróżnienia i częstomocz. Dodatkowo może pojawić się ropny wyciek z cewki moczowej. Kolejnym objawem choroby może być zapalenie szyjki macicy, które w codziennym funkcjonowaniu będzie nam dawało objawy jak przy zapaleniu pochwy, czyli wyciek ropnej wydzieliny i uczucie swędzenia / pieczenia / dyskomfortu. Chlamydia jest częstą przyczyną niepłodności (ponieważ powoduje stan zapalny nie tylko w obrębie kanału rodnego, ale także w miednicy mniejszej), dlatego np przy procedurze inseminacji jest wymagany ujemny wynik badań molekularnych. Jak w poprzednich mikrobach tak i tutaj możliwa jest transmisja z matki na dziecko. Które objawia się głównie zapaleniem spojówek lub dróg oddechowych po porodzie drogami natury. Leczenie jak to z bakteriami – także antybiotykoterapia. Grupa STDs powodowanych przez bakterie jest dużo większa, omówiłam tutaj te najbardziej charakterystyczne i najgroźniejsze. To towarzystwo obejmuje dodatkowo Haemophilus ducreyi (wrzód weneryczny), Shigella (czerwonka bakteryjna – omówię ją wraz z czerwonką amebową przy pasożytach), infekcje powodowane przez mycoplasma hominis, ureaplasma parvum, ureaplasma urealyticum i wiele innych. Pamiętajcie, że dopiero zaczynamy przygodę z ich poznawaniem, a już jest gorąco! W następnym odcinku wirusy i pasożyty! Pracuje głównie na oddziale onkologicznym, a dyżury spędza na porodówce. Swoją dalszą karierę wiąże głównie z ginekologią onkologiczną. Gdyby miał opisać siebie, powiedziałaby, że jest ginekologiem zapatrzonym w kobiety, a jednocześnie kobietą starającą się być jak najlepszym ginekologiem. Jest lekarzem przechodzącym po szpitalnym korytarzu, operatorem na bloku operacyjnym… Ale chyba przede wszystkim niepoprawną marzycielką wierzącą, że wspólnie możemy sprawić, żeby ten świat był lepszy. Tworzy medyczną twarz Wróżki Cipuszki po to, by kobiety zrozumiały, że nie są odosobnione w swoich problemach, żeby mogły zdobyć informacje nie tylko o chorobach ginekologicznych, ale także szeroko pojętym zdrowiu kobiet – przedstawione przystępnym, humorystycznym językiem.

Klinicznie choroba ta przebiega jako zapalenie oskrzeli, krtani, zatok przynosowych oraz płuc. Objawy te nie są charakterystyczne, dlatego ciężko jest odróżnić to zakażenie od innych infekcji dróg oddechowych. W diagnostyce stosuje się testy ELISA i odczyny serologiczne. W leczeniu chlamydii stosuje się antybiotyki.

Baza wiedzy Chlamydia trachomatis Chlamydioza (Chlamydia trachomatis) to obok rzeżączki i rzęsistkownicy jedna z najczęściej występujących chorób przenoszonych drogą płciową. Wywołuje ją bakteria Chlamydia trachomatis. Chlamydiozą zarazić się można głównie przez kontakty płciowe (dopochwowe, oralne i analne). Choć rzadko, ale zdarza się, że do zakażenia dochodzi przez brak odpowiedniej higieny – np. używanie tych samych ręczników, pościeli, czy innych rzeczy osobistych. Istnieje także ryzyko przekazania chlamydiozy dziecku podczas porodu bowiem bakterie mogą przejść z kanału pochwy na dziecko, wywołując zapalenie płuc, a także poważną infekcję oczu. Chlamydioza – podstawowe informacje Co wywołuje chlamydiozę? Chlamydia trachomatis – Gram-ujemna bakteria wewnątrzkomórkowa Czy można ją całkowicie wyleczyć? Tak Jak zdiagnozować chlamydiozę? Najskuteczniejszym badaniem diagnostycznym jest test PCR Jakie są możliwe powikłania nieleczonej chlamydiozy? zapalenie cewki moczowej, zapalenie najądrzy, zespół Reitera, zapalenie szyjki macicy, rak szyjki macicy, niepłodność, poród przedwczesny, zapalenie spojówek u noworodków, zapalenie płuc u noworodków, zespół SIDS. Objawy Chlamydia trachomatis Chlamydioza jest chorobą, która bardzo często przebiega bezobjawowo. U kobiet, czasami występują upławy, ból lub pieczenie przy oddawaniu moczu. Czasami również, obok powyższych dolegliwości, mogą pojawić się bóle w podbrzuszu lub krwawienia między miesiączkami. Problem komplikuje fakt, że powyższe dolegliwości mogą być spowodowane innymi chorobami. Występują również inne objawy, jak: krwawienie z pochwy oraz krwawienie bezpośrednio po stosunku. Czasami objawy chlamydiozy do złudzenia przypominają reumatoidalne zapalenie stawów, co utrudnia rozpoznanie choroby w początkowym stadium – powiedział dr n. med. Igor Michajłowski – specjalista dermatolog-wenerolog z Gdańska Podejrzewasz u siebie chlamydiozę? Skorzystaj ze skutecznego testu i uzyskaj odpowiedź bez wychodzenia z domu. Dowiedz się więcej: Chlamydia Przyczyny zarażenia Chlamydiozą zarażają się przede wszystkim młode, aktywnie seksualne osoby – w szczególności kobiety, które tzw “pigułki antykoncepcyjne” stosują jako jedyną formę zabezpieczenia podczas kontaktu seksualnego, rezygnując z używania prezerwatywy. Często nosiciel bakterii Chlamydia trachomatis przez wiele lat może nie być świadomym zakażenia, (bakterie są w stanie uśpienia), narażając siebie i partnerów seksualnych. To bardzo groźna sytuacja, bowiem chlamydioza może powodować wiele groźnych chorób. U kobiet, w większości doprowadza do zapalenia szyjki macicy lub cewki moczowej. Rzadko, ale zdarza się i nie można tego wykluczyć, że zakażenie obok narządów płciowych obejmie gardło, odbyt czy spojówki. U mężczyzn, natomiast, zakażenie chlamydią przebiega pod postacią nierzeżączkowego zapalenia cewki moczowej. Po mniej więcej dwóch, trzech tygodniach od zakażenia, pojawia się wodnisty, śluzowo ropny, bądź ropny wyciek z cewki moczowej. Dodatkowo, mężczyźni uskarżają się na ból oraz pieczenie w czasie oddawania moczu. Zdarza się natomiast również i tak, że choroba przebiega zupełnie bezobjawowo. Wówczas nieocenione okazują się testy PCR. Specjalnie dla Państwa wygody i komfortu, test na chlamydiozę można zakupić na naszej stronie internetowej. Zamów test na chlamydiozę: Test PCR na chlamydiozę (test PCR Chlamydia trachomatis) Chlamydioza może zostać rozpoznana z praktycznie stuprocentową pewnością dzięki testom opartym na wykrywaniu materiału genetycznego bakterii za pomocą reakcji łańcuchowej polimerazy (PCR). Takie testy są wręcz idealnym rozwiązaniem, kiedy zależy nam na pełnej dyskrecji oraz czasie. Więc jeżeli, odbyli Państwo przypadkowy stosunek seksualny i podejrzewają, że mogło dojść do zarażenia bakterią Chlamydia trachomatis – proszę nie zwlekać i zamówić test PCR. To najnowszej generacji testy, wyróżniające się wysoką czułością, co oznacza, że test wykrywa bardzo małą liczbę bakterii. U kobiet materiał potrzebny do badania uzyskuje się podczas pobrania wymazu z szyjki macicy lub cewki moczowej (pobrania dokonuje lekarz), u mężczyzn wymaz pobiera się z cewki moczowej. Wstydzisz się o tak intymnych sprawach rozmawiać z lekarzem? Nie chcesz skrępowany stać w kolejce do laboratorium, bo obawiasz się, że spotkasz kogoś znajomego? Już tysiące osób zaufało testom, które można zamówić na naszej stronie. Zamówiony zestaw pobraniowy zostanie dostarczony kurierem, a po wykonaniu badań w laboratorium diagnostycznym wynik otrzymasz osobiście lub drogą elektroniczną w postaci dokumentu zabezpieczonego hasłem. Chlamydiozę, jak i inne choroby, należy skutecznie wyleczyć. Nieleczona, prowadzić może do bardzo ważnych powikłań medycznych. Osoby cierpiące na chlamydiozę, zdecydowanie bardziej narażone są na zakażenie się np. rzeżączką, czy też wirusem HIV. Nieleczona lub też nieodpowiednio leczona chlamydioza może być przyczyną zapalenia narządów miednicy – infekcji macicy i jajowodów. U mężczyzn, chlamydioza może wywołać stan zapalny najądrza. Co ważne, zakażenie chorobą może prowadzić do bezpłodności! Dlatego tak ważne jest, aby jak najszybciej podjąć skuteczne leczenie. Nieleczenie choroby może również spowodować rozwój reaktywnego zapalenia stawów, zwanego także zespołem Reitera. Leczenie Chlamydiozy (leczenie Chlamydia trachomatis) Chlamydiozę leczy się antybiotykami. Odpowiedni preparat, jak i dawkę przepiszę lekarz specjalista. W zdecydowanej większości przypadków, dobrze dobrana antybiotykoterapia jest skuteczna, a poprawę kliniczną uzyskuje się w krótkim czasie. W czasie leczenia, należy powstrzymywać się od uprawiania seksu. Co ważne, profilaktycznemu leczeniu powinni również poddać się partnerzy zakażonych osób. Raz przebyta chlamydioza nie zapewnia trwałej odporności, a tym samym występuje ryzyko ponownego zachorowania. Równie ważne, co odpowiednie leczenie choroby jest przede wszystkim jej zapobieganie. Najważniejsze jest, aby podczas przypadkowych stosunków seksualnych zabezpieczać się prezerwatywą oraz regularnie wykonywać badania. W Clinica Dermatologica w Gdańsku możesz skorzystać z profesjonalnego leczenia u doświadczonych lekarzy wenerologów. Zapraszamy! FAQ – chlamydioza 1. Chlamydioza: jak rozpoznać zakażenie? Chlamydioza może powodować różne objawy ze strony układu moczowo-płciowego. U mężczyzn objawia się często wyciekiem z cewki moczowej, bólem i pieczeniem podczas oddawaniu moczu. U kobiet może być przyczyną plamienia lub krwawienia śródcyklicznego, bólów podbrzusza, częstszego oddawanie moczu. W wielu przypadkach chlamydioza przebiega bezobjawowo, przez co wiele osób pozostaje nieświadomych zakażenia i zaraża kolejne osoby – partnerów seksualnych. Istnieje też ryzyko przeniesienia zakażenia na dziecko w trakcie porodu. Wiarygodnym potwierdzeniem zakażenia chlamydią jest test wykonywany metodą PCR – jego czułość i swoistość wynosi ponad 99%. 2. Na czym polega leczenie chlamydiozy? Chlamydioza leczona jest za pomocą antybiotyków przepisanych przez lekarza. Antybiotykoterapię powinna przejść zarówno osoba zakażona, jak i jej partner seksualny. W trakcie leczenia trzeba unikać kontaktów seksualnych. 3. Do jakich powikłań może doprowadzić nieleczona chlamydioza? Wśród konsekwencji nieleczonej chlamydiozy można wymienić: zapalenie cewki moczowej, zapalenie najądrzy i zespół Reitera u mężczyzn, zapalenie szyjki macicy u kobiet oraz niepłodność u obu płci. Ze względu na ryzyko wystąpienia różnych powikłań okołoporodowych, jak i zarażenia noworodka chlamydiozą, kobietom planującym ciążę zaleca się wykonanie testu na chlamydiozę. Bibliografia 1. Pawlikowska M, Deptuła W: Choroby u ludzi spowodowane chlamydiami i chlamydofilami, Postepy Hig Med Dosw. (online), 2007; 61: 708-717 2. Kuch A, Szkaradkiewicz A: Chlamydioza – diagnostyka i leczenie, Przew Lek 2002, 5, 11/12, 88-92

.

03e51gbwaf.pages.dev/254

03e51gbwaf.pages.dev/104

03e51gbwaf.pages.dev/96

03e51gbwaf.pages.dev/354

03e51gbwaf.pages.dev/48

03e51gbwaf.pages.dev/370

03e51gbwaf.pages.dev/310

03e51gbwaf.pages.dev/144

03e51gbwaf.pages.dev/354

chlamydioza to choroba powodowana przez bakterie